تاریخ: دو شنبه 3 تير 1392برچسب:,

تاریخ: دو شنبه 3 تير 1392برچسب:,

وقتی تابستان می آید، ناخودآگاه همه ما به فکر مراقبت بیشتر از بدن مان می افتیم. پوست مان در معرض آفتاب و گرما و عرق قرار می گیرد و آسیب پذیرتر می شود، در نتیجه هر وقت که فرصت شد به جایی برای آب تنی می رویم تا کمی خنک شویم. همین طور است زمستان و سرما و رطوبت و بارندگی های اش. این دو فصل راحت نمی گذرند.

اما با وجود سخت شدن شرایط آب و هوایی، خیلی افراد در این فصل ها نسبت به گجت های همراه و کامپیوترهای خود بی تفاوت هستند و فکر می کنند در گرما و سرما، این وسایل باید (!) درست کار کنند و خراب هم نشوند. حقیقت این است که شرکت های سازنده، شرایط مناسب برای استفاده از وسایل را در سایت خود یا دفترچه راهنمای محصول ذکر می کنند. رعایتش دیگر با خود کاربر است، و عواقب رعایت نکردنش هم. به عنوان مثال دمای مناسب برای "کار" با آیفون بین 0 تا 35 درجه سانتی گراد است. این در حالی است که اگر از آن استفاده نمی کنید (یعنی خاموش است) می تواند دمای منفی 20 تا مثبت 45 را هم تحمل کند و بعدا دوباره در دمای مناسب، مورد استفاده قرار گیرد. رطوبت دامنه وسیع تری دارد، 5% تا 95% برای کار با آیفون مناسب است. اما اگر کوهنوردی می کنید، در ارتفاع بالاتر از 3000 متر از دریا، با آن کار نکنید چون فشار محیط مناسب آن نیست. در دفترچه راهنمای اکثر محصولات، چنین مواردی یافت می شود. بهتر است حتما مطالعه شان کنید. 1. مراقب دما باشید.  گرما یا سرمای شدید می تواند اثرات قابل توجهی روی باتری، نمایشگر و  اجزا داخل تلفن و تبلت شما بگذارد. شاید عبارت "مرگ در اثر گرما" را شنیده باشید، عبارت قشنگی نیست. درست مثل پوست شما، بهترین راه محافظت از گجت ارزشمندتان هم این است که آن را در سایه نگه دارید. اگر در آفتاب گرمایی زیادی دریافت کرد، به آن فشار نیاورید. بگذاریدش جایی که آرام آرام خنک شود -نه داخل یخچال، می دانید که نمی خواهیم غافلگیرش کنیم! از زمستان آینده خیلی فاصله داریم ولی امیدواریم یادتان بماند که وقتی در سرمای زیاد هستید، بهتر است جیب های داخلی لباس ها را در یابید. ترجیحا جایی نزدیک به بدن تا گرمای تن تان تلفن -یا تبلت کوچک تان- را گرم نگه دارد، سرما بر روی عمر باتری هم اثر می گذارد و حتما این را در فصل های سرد تجربه کرده اید. درست مثل گرما، وقتی از سرما به داخل محیط بسته می آیید، بگذارید گجت تان به آرامی با دمای محیط تطبیق پیدا کند، نه روی شوفاژ. در تابستان چه بهتر که از پدهای خنک کننده برای استفاده از لپ تاپ استفاده کنید و توجه داشته باشید که اینجا راحتی شما کمتر مطرح است، بحث بر سر آسیب ندیدن دستگاه و خالی نشدن جیب تان است. بد نیست یک تمیزکاری هم برای راحت شدن تنفس فن داخل لپ تاپ انجام دهید. و لطفا، برای تست کردن "میزان انعکاس نور از روی سطح نمایشگر" زیاد زیر برق آفتاب ننشینید. 2. استفاده از پوشش های محافظتی. یکی از نگرانی های همیشگی در مورد گجت ها، خیس شدن است. البته همه که اکسپریا Z یا گلکسی اس 4 اکتیو ندارند، بنابراین کمی صحبت از این قضیه هم خوب است. دقت داشته باشید آب، خاک و شن و ماسه دشمن دستگاه های دیجیتال هستند. اگر تلفن همراه تان را دوست دارید، از پوشش های محافظ از جنس پلاستیک استفاده کنید؛ پوشش هایی که کاملا دستگاه را در بر می گیرند، برای پیاده روی های ساحلی، کوه نوردی و صحرانوردی مناسب تر هستند. متاسفانه برای لپ تاپ پوشش پلاستیکی وجود ندارد، حین کار با آن هم از پوشش خاصی -جز کاور صفحه کلید- نمی شود استفاده کرد. ولی لااقل موقع جا به جایی اش، آن را داخل یک کاور مناسب قرار دهید تا در بدترین شرایط اگر داخل شن و ماسه یا آب افتاد، بشود با عکس العمل سریع نجاتش داد. 3.  خشک نگه داشتن دستگاه.  اگر کمی حساس تر هستید، پوشش های پلاستیکی کاملا ضد آبی وجود دارد که می شود آنها را با خیال راحت استفاده کرد. در استخر و دریا این پوشش ها می توانند گجت را همراه شما نگه دارند و البته اگر یک هدفون ضد آب هم داشته باشید، دیگر چیزی کم نیست. چنین پوشش هایی برای تبلت هم موجود است، و همین طور برای دوربین. اگر هم مثل استیو وازنیاک تعداد زیادی گجت همراه خودتان می برید، نگاهی به این کوله پشتی ضد آب بیندازید. گذشته از این ها، اگر پوشش محافظی همراه نداشتید و تلفن تان داخل آب افتاد، دستپاچه نشوید. آن را از آب بیرون آورده، باتری و سیم کارت را خارج کنید. بعد هم از دستورالعمل حرفه ای نارنجی برای خشک کردن گجت ها استفاده کنید. 4. کیس های محافظ.  اسکی بازها و کوهنوردهایی که می خواهند همیشه گجت ها را همراه خود داشته باشند، بهتر است از کیف های ضد ضربه برای حمل دسته جمعی آنها یا کیس های محکم اختصاصی برای هر یک استفاده کنند. کیس های پلاستیکی برای لپ تاپ، می توانند جلوی خش برداشتن و فرورفتگی در اثر ضربه ها را بگیرند ولی در سقوط آزاد یا فشار ناشی از بارهای سنگین، کمکی ازشان ساخته نیست. پس کوله ضد ضربه را فراموش نکنید. برای تبلت و تلفن هم که همیشه گفته شده، داشتن یک کیس و محافظ صفحه برای شرایط خاص، واقعا لازم است. شاید دلتان نخواهد در استفاده روزمره از نوازش بدنه گجت تان محروم بمانید، ولی در شرایط خاص، این فداکاری را در حق دستگاه تان بکنید.

تاریخ: دو شنبه 3 تير 1392برچسب:,

تخمینی که از قابلیت های پردازشی مغز انسان به طور ناخودآگاه (بدون هوشیاری) داریم چیزی در حدود پردازش 11 میلیون قطعه-داده در هر ثانیه است. اگر مقایسه ای داشته باشیم با پردازش حین هشیاری، خنده تان خواهد گرفت: فقط 40 قطعه-داده در ثانیه.

البته نمی گوییم که قابلیت های پردازشی مغز در حین هشیاری ناچیز هستند، ولی مشخصاً قیاس بین لیوان و دریا است و هر چه بیشتر تحقیقات علمی پیش می رود، لیوان خودآگاه کوچکتر به نظر می رسد. دو مقاله ای که به تازگی منتشر شده توضیح می دهند که مغز چطور "می بیند". مقاله اول جالب، و دومی همسایه واژه باورنکردنی است. هدف تحقیق اول که در ژورنال Psychological Science  چاپ شده، رسیدن به جواب این پرسش است که آیا مغز در حالتی که چشم ها شما را گول زده اند و می پندارید یک چیز خاص پیرامون تان نیست، می تواند اهداف بصری را تعقیب کند یا خیر. در این راستا، پژوهشگران انستیتو مغز و ذهن در دانشگاه اونتاریوی غربی، داوطلبان را در معرض حقه ای به نام "توهم متصل بودن" قرار دادند که باعث می شود فرد تعداد دایره هایی (اهدافی) را که روی یک نمایشگر می بیند، کم تخمین بزند. دو گروه دایره، یکی در راست و دیگری در چپ به نمایش در می آید. دایره های گروه اول به خطوطی کوچک متصل هستند، ولی به یکدیگر خیر. در گروه دیگر، دایره ها به وسیله خطوط "به هم" وصل هستند. ذهن به طور اشتباهی تصور می کند که تعداد دایره ها در گروه متصل به هم، کمتر از آن گروه دیگر است، ولی در عمل تعداد دایره های هر دو گروه دقیقا یکسان است. توهم متصل بودن راهی اثبات شده برای گول زدن چشم ها است، و در این آزمایش هم جواب پس داده: داوطلبین قادر به دیدن همه دایره های متصل نبودند. اما وقتی قرار شدن بر روی اهداف (دایره ها) یک عملی واقعی انجام دهند، شگفتی پدید آمد. چیزی که محققین نام آن را "بینایی مغز" گذاشته اند. افراد حاضر در پژوهش، به رقم گول خوردن و ندیدن تعدادی از دایره ها، قادر به انجام کارهایی بودند که شامل تک تک اهداف می شد، حتی آنهایی که چشم فرد نمی دیدشان. نتیجه این تحقیق را می توان چنین بیان کرد که گویی پردازش بصری داده ها در دو مسیر صورت می گیرد. یکی که همه ما با آن آشنایی داریم و درک پیرامون از طریق مشاهده است. و دومی، کاری است که مغز وقتی صرفاً روی دیدن متمرکز نیستیم انجام می دهد. انگار رباتی در داخل مغز ما، داده ها را می گیرد و برای کارهایی فراتر از اعمال هوشیارانه استفاده می کند. این تحقیق جالب بود، اما تحقیق دوم که در The Journal of Neuroscience  به چاپ رسیده، باور نکردنی است. محققین از انجام آن، این هدف را دنبال می کردند که آیا دیدن با وجود اینکه توانایی عملی مشاهده از بین رفته، ممکن است یا خیر. در اینجا پای "نابینایی قشری" به میان آمد. نابینایی قشری به حالتی گفته می شود که لایه اصلی بینایی در مغز یعنی لوب پس سری  دیگر قادر به ایفای وظایفش نیست، معمولا این حالت در نتیجه صدمات و جراحات به وجود می آید و فرد، (حتی با اینکه چشم های اش به لحاظ فنی سالم هستند)  دیگر   قادر به درک بصری دنیای پیرامون به شکلی که افراد سالم قادر هستند، نیست. ولی این به آن معنا نیست که مغزش هم از بینایی ساقط شده! در این پژوهش، بیماری که در وضعیت نابینایی قشری کامل قرار داشت، هنوز وقتی کسی به او خیره می شد عکس العمل نشان می داد. حین قرار داشتن در دستگاه ام آر آی، داوطلب در معرض نگاه خیره مستقیم، و نگاه غیرمستقیم، قرار گرفت. اسکن مغزی نشان داد که یک بخش دیگر از مغز او (غیر از لوب پس سری) هنوز قادر به دیدن است. بادامه ی مغز بیمار، یعنی منطقه ای که قادر به تشخیص خطرناک بودن محرک های بیرونی است، به وضوح یک الگوی فعالیتی متفاوت را برای نگاه خیره به فرد، یا نگاه دور از او نشان داد. یعنی مهم نبود که لایه بینایی مغز ناتوان از تشخیص نگاه خیره بود، چون لایه دیگری بدون توجه به این ناتوانی قابلیت درک آن را داشت. هنوز مشخص نیست که دقیقا چه اتفاقی در این بین افتاده، ولی یک حس دیداری قطعی زمینه ساز این عکس العمل بوده، که عدم وجود هشیاری هم مانعش نشده. مغز انسان جزو شگفتی های تطبیق پذیر دنیای ما است، و انطباق پذیری با موانع پیرامون برای بقا، دقیقا همان چیزی است که این عضو شگفت انگیز بدن انجام می دهد. اگر یک سیستم از کار بیفتد، که در اینجا قابلیت پردازش داده های بصری است، "مغز" خودش را با وضعیت جدید تطبیق می دهد تا بخش دیگری از "آن"، این خلاء را پر کند. (البته هنوز نمی دانیم چگونه!؟) این پژوهش ها مثل دیدن نوک یک کوه یخ است، به خصوص دومی نشان می دهد که نادانی بشر نسبت به توانایی های ناخودآگاه مغز، چقدر وسیع است. دانشمندان دن کیشوت وار به آسیاب ها حمله می برند و پازل پیچیده تر می شود، ولی این باعث نمی شود خرده های نان را در جنگل تاریک علم دنبال نکنیم.

تاریخ: دو شنبه 3 تير 1392برچسب:,

تا حالا گوگل گلس را در مترو روی چشم سرگی برین، در حال تفریح روی ترن هوایی و حتی در مراسم توسعه دهندگان اپل هم دیده ایم. همه اینها هرچند جذاب هستند ولی به نظر نمی رسد تاثیر مهمی در زندگی انسان داشته باشند؛ اما حالا دیگر کم کم زمان حضور این گجت در عرصه های جدی تر و تاثیرگذارتر رسیده است.

یک پزشک آمریکایی برای نخستین بار در جهان از گوگل گلس هنگام عمل جراحی استفاده کرده است و این کاربرد تغییرات مهمی در این رشته را نوید می‌دهد و راه را برای استفاده از آن در سایر زمینه های مهم و کاربردی هموارتر خواهد کرد.

هدف از انجام این کار نشان دادن این مطلب بوده که این دستگاه و بستر آن چه پتانسیل عظیمی در زمینه‌های پزشکی و به ویژه جراحی دارد. اطلاعاتی که حین عمل جلوی چشم جراح ظاهر می شود می تواند در بهبود عملکرد جراح و روند جراحی تأثیر بسزایی داشته باشد.

در این عمل جراحی مسائل حریم شخصی هم که اخیراً در رابطه با این ابزارک مطرح گشته مد نظر بوده و ابراز اطمینان شده که اطلاعات شخصی فرد تحت جراحی به جایی درز نمی کند.

این پزشک با استفاده از سرویس Hangout و اتصال آن به یک iPad به طور زنده عمل جراحی را با دوربین گوگل گلس پخش کرده است. او با این کار نه تنها موفق به نشان دادن اعضای داخلی بدن شده بلکه با روشی ارزان تصاویر آندوسکپی بدن تحت جراحی را هم حین عمل به نمایش گذاشته است.

آینده ابزارک های پوشیدنی بسیار روشن است. البته هنوز برای رسیدن به استفاده گسترده و با اطمینان کامل از آنها در مسائل حساسی مثل جراحی فرصت لازم است. شما چه کاربردهای دیگری برای این ابزارک پر سر و صدا و کمی عجیب متصورید؟

تاریخ: یک شنبه 2 تير 1392برچسب:,

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 2 تير 1392برچسب:,

هوش، باهوش بودن و رمز و راز آن، همیشه از موضوعات مورد توجه انسانها بوده است. حالا گروهی از محققین دانشگاه روچستر ادعا می کنند که حداقل یکی از کلیدهای اصلی باهوش بودن را پیدا کرده اند. آنها می گویند هوش، بیش از آنچه به توانایی ها و سرعت پردازش مغز مرتبط باشد به چیزهایی مربوط است که مغز انجام نمی دهد و آنها را نادید می گیرد. به عبارت دیگر هوش یعنی اینکه مغز انتخاب کند چیزهای بی اهمیت را اصلا به حساب نیاورد.

آنها نتایج پژوهشی را در نشریه Current Biology منتشر کرده اند که راههای جدیدی را برای سنجش هوش افراد معرفی می کند. در این پژوهش ۶۷ نفر مورد مطالعه قرار گرفتند: همگی این افراد ابتدا یک تست هوش متداول را گذراندند و بعد در تست طراحی شده توسط دانشمندان مغز وعلوم شناختی شرکت کردند.

در این تست تصاویر اشیاء بزرگ و کوچک بسیاری به آرامی روی صفحه حرکت می کردند و شرکت کنندگان باید جهت حرکت آنها را تشخیص می دادند. تست نامربوطی به نظر می رسد، اما همین تست نتایج جالبی را نشان داد.

دانشمندان می دانستند که تشخیص حرکت اشیاء بزرگ سخت تر است، چرا که مغز روی حرکت چیزهای کوچکتر تمرکز بیشتری دارد و معمولا حرکات اجسام بزرگ را نادیده می گیرد. مثلا اگر شما در جنگلی قدم می زنید، حرکت درختان در اثر وزش باد اهمیتی ندارد اما حرکتی ناگهانی یک حیوان که ممکن است از لابلای شاخه ها به روی شما بپرد برای مغز مهم تلقی می شود.

مطالعه نشان داد افرادی که در تشخیص حرکت اجسام بزرگ ناتوان هستند و می توانند حرکت چیزهای کوچک را بهتر رصد کنند، در نتایج تست هوش قبل از مطالعه هم نتایج بهتری به دست آورده اند. پروفسور تادین سرپرست تحقیقات، تفاوت تشخیص اجسام کوچک به تشخیص اجسام بزرگ را "ضریب سرکوب" نامیده و می گوید هرچه تمرکز افراد روی تشخیص حرکات چیزهای کوچک بیشتر بوده و حرکت اشیاء بزرگ را نادیده بگیرند، از هوش بالاتری هم برخوردار هستند.

این نخستین پژوهشی است که نشان می دهد، توانایی نادیده گرفتن مسائل غیرضروری، نقش مهمی در افزایش کارآیی مغز دارد. این تحقیق همچنین می تواند توضیح دهد که چرا برخی افراد اوتیستی (مبتلایان به اوتیسم یا در خودماندگی) استعدادهای هوشی فوق العاده ای در بعضی زمینه ها از خود نشان می دهند.

طبیعی است که انتظار داشته باشیم ضریب سرکوب با قوی بودن جنبه های بصری و تجسم فضایی ارتباط مستقیمی داشته باشد. اما جالب است بدانید که ضریب سرکوب بهتر با هوش کلامی و مهارتهای سخنوری بالاتر هم ارتباط قوی دارد.

هنوز راه زیادی مانده تا بتوانیم تعیین ضریب سرکوب را جایگزین مطمئنی برای تستهای هوش رایج بدانیم. اما حداقل دیگر برای ما مسجل شده که تمرکز بیشتر روی موضوعات مهم و پرهیز از مشغله های فکری نابجا، باعث بالا بردن توان مغزی و استعدادهای هوشی می شود.

تاریخ: یک شنبه 2 تير 1392برچسب:,

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 2 تير 1392برچسب:,

تاریخ: شنبه 1 تير 1392برچسب:,

تاریخ: شنبه 1 تير 1392برچسب:,